Hommage aan een Kunstenaar
In het kader van de Barendrechtse KunstRoute 2007 werd in de voormalige Watertoren aan de Dorpsstraat in Barendrecht kunstwerken geëxposeerd van Ron Brus.
Het vrije werk van Ron mag met recht vrij worden genoemd. Hier voelen we de directe relatie van de schilder met zijn materie: acrylverf, aquarel, inkt. De fantasie, de humor, het onbestemde, het mysterieuze, het onzegbare.
Deze vrije, associatieve schilderstijl, heeft geleid tot een groot aantal werken, die Ron tijdens zijn leven nooit geëxposeerd heeft.
Expressionistisch werk van o.a. Sandro Chia, Paladino en Anselm Kiefer vormden een belangrijke inspiratiebron voor Ron.
Ron Brus is opgegroeid in Barendrecht en heeft tussen 1974 en 1978 de Academie voor Beeldende Kunst te Rotterdam gevolgd.
NRC 18 januari 2007. Door Leoni van de Schraaf
De mooiste rouwverwerking die je je kunt voorstellen. Zo noemen vrienden en familie van de overleden kunstenaar Ron Brus de tentoonstelling Hoofd vol Kunst, een overzichtstentoonstelling van Brus’ werk. Maar ook voor iedereen die de in 2005 overleden kunstenaar niet kende, is de tentoonstelling interessant. De vele kunstwerken zijn tot eind deze maand te bewonderen in het Lokaal Cultuur Centrum (LCC) Delfshaven in Rotterdam.
Ron Brus overleed op 23 november 2005, één dag voor zijn 55e verjaardag. Zijn trouwe vriendenclub kwam al een dag na Brus’ plotselinge dood bijeen. „Ineens was die markante man weg”, zegt Hans-Werner Reinhardt, een van Brus’ vrienden. „Wij hadden meteen het gevoel dat we iets moesten doen met Rons werk.”
De hechte vriendengroep ontstond eind jaren ’60 in Barendrecht. Reinhardt: „We waren 18, 19 jaar en een stel creatievelingen, dat schiep al snel een band.” Die band bleef bestaan, ondanks verhuizingen, huwelijken en kinderen.
In hun zoektocht naar werk voor de tentoonstelling kwamen de acht vrienden veel onbekend werk van Brus tegen. „We dachten dat hij de laatste jaren niet meer met kunst bezig was. Hij stortte zich meer op het verzamelen. Maar toen we met zijn vrouw Arja gingen zoeken, kwamen we in mappen, laden en kasten nieuw materiaal tegen. Ron was nooit gestopt met schilderen, hij sprak er alleen minder over.” Uiteindelijk bleek zo’n 40 procent van de gevonden kunstwerken voor zijn vrienden onbekend. „Sommige stukken hadden zelfs zijn vrouw en twee zoons niet gezien.”
Een groot deel van Brus’ werk is nu geëxposeerd. Van de abstracte, grafische stukken tot Brus’ vrije schilderijen. Ook een groot deel van de reeks Hoofd vol Kunst, waarnaar de tentoonstelling is vernoemd, is te zien. Brus schilderde zelfportretten van bekende kunstenaars die hem inspireerden over zijn eigen foto heen. Het resultaat is een zelfportret van Beckmann of Bacon door de ogen van Brus. „De tentoonstelling heeft ook de naam Hoofd vol Kunst gekregen omdat het op Ron slaat: zijn hoofd zat altijd vol kunst, hij was er altijd mee bezig”, zegt Reinhardt.
Hoewel Brus honderden schilderijen en foto’s maakte, is hij nooit doorgebroken bij het grote publiek. Zijn vrienden hopen dat het nu wel lukt. Reinhardt: „Rons werk verdient het om gezien te worden. Het is te mooi om in een lade te blijven liggen.” Dat Brus nooit een bekende kunstenaar is geworden, ligt volgens Reinhardt mede aan zijn karakter. „Ron was zo speels, eigenlijk te speels om zijn werk aan de man te brengen.” Toch was Ron Brus volgens zijn vriend redelijk bekend in Rotterdam. „Door de jaren heen heeft hij aan allerlei projecten gewerkt. Hij heeft muurschilderingen gemaakt in de Spaanse Polder, met scholen samengewerkt en maakte zo nu en dan een kunstwerk in opdracht. Hij had veel lijntjes met verschillende Rotterdammers.”
