Kunstenaar? Op de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam had ik een leraar tekenen/schilderen. Hij was kunstenaar, liep in een broek met gaten, op sandalen, met een verwilderd hoofd, leefde in een kraakpand, had als broekriem een stuk touw en hield iedere maand zijn hand op bij de gemeente in verband met de kunstenaarsregeling.

Toen dacht ik: wil ik zó eindigen?

De volgende gedachte was, dat als ik dan tóch ‘creatief’ was, ik mijn eigen broek moest gaan ophouden. Zo kwam ik in de reclame terecht waar ik helemaal m’n draai heb gevonden en dus nooit ’kunstenaar’ ben geworden.

Maar ik heb wel altijd m’n fantasie kwijt gekund in het schilderen. Als uitlaatklep tegen de hectische reclamewereld vol uitdagingen en deadlines.

Als therapie zeg maar.